پیش نوشت : امروز جدیدترین نوشته ی کریس واس در مورد مذاکره و بله هایی که در مذاکرات می شنویم را مطالعه می کردم و

اولین مشتی بود که به طرزی عجیب و سهمگین به صورتم خورده بود  . و این در حالی بود که هنوز هزاران آرزو در خانه

پیش نوشت : جدیدترین یادداشت وبلاگ مذاکره دانشکده حقوق هاروارد در ۲۵ آگوست یعنی یک روز پیش را مطالعه می کردم و بد ندیدم که

دیوید فاستر والاس در یکی از جستارهایش می گوید : واقعیت های بدیهی و در دسترس و مهم معمولا همان هایی هستند که دیدن و

افکارم همچون جزر و مد ساحلی که انتظارش را می کشیدم با شتاب زیاد به صخره ی ذهنم بر خورد می کرد . و من